Djali i ri ukrainas, ndarja emocionale e të cilit nga babai i tij hero u bë një nga imazhet ikonike të vuajtjeve të vendit nën pushtimin rus, më në fund është ribashkuar me të pas kthimit në shtëpi.
Babai Ruslan Gladkiy, 35 vjeç, kishte frikë se nuk do t’i shihte më gruan, djalin dhe vajzën e tij, teksa i hipi në një tren drejt sigurisë në shkurt.
Shoferi Ruslan, i cili qëndroi prapa për të ndihmuar në luftimin e vendit të tij kundër forcave të tërbuara të Moskës, u fotografua duke i dhënë puthjen lamutumirëse 9 vjeçarit Hordiy në stacionin e Lviv, duke i thënë: “Bëhu i guximshëm për nënën tënde”.
Fotoja u përdor në faqen e parë të Daily Mirror dhe bëri xhiron e botës.
Hordiy i ri ishte sigurisht trim – dhe tani tre muaj më vonë ai më në fund ka mundur të përqafojë përsëri babanë e tij pasi familja u kthye për të qenë me Ruslanin, pavarësisht nga lufta e vazhdueshme.
Ruslan tha për Mirror: “Isha shumë i lumtur që pashë përsëri familjen time. Ne nuk jemi parë për tre muaj. Natyrisht ne mund të telefononim me video dhe të flisnim në telefon, por të shihja dhe të mbaja përsëri gruan dhe fëmijët e mi ishte fantastike. Ne e duam vendin tonë dhe duam të jetojmë këtu në lumturi dhe paqe.”
Sapo ushtria ruse hyri në Ukrainë, Ruslan vendosi se duhej të largonte familjen e tij nga vendi.
Ai i çoi në stacionin e trenit në Lviv dhe, pavarësisht skenave kaotike, arriti të sigurojë biletat për në Budapest për gruan Halyna, 37 vjeç, Hordiy dhe vajzën 4-vjeçare Emilia. Ata përfundimisht shkuan në Itali, ku qëndruan te të afërmit. Por tani ata janë kthyer pavarësisht rreziqeve të mundshme.
Ruslan kishte frikë se nuk do t’i shihte më kurrë fëmijët dhe gruan e tij, por ata tani janë përsëri bashkë.
Ata janë në mesin e qindra familjeve që marrin vendimin e guximshme për t’u kthyer në shtëpi për t’u bashkuar me burrat dhe baballarët e detyruar të qëndrojnë nën ndalimin që burrat midis 18 dhe 60 vjeç të largohen nga Ukraina ndërsa lufta vazhdon.
Kjo do të thotë se ka pasur një fluks njerëzish në trena në kryeqytetin Kiev dhe në të gjitha qytetet në perëndim të vendit.
Por ndërsa tre muaj më parë kishte radhë masive tre-ditore për të dalë, në shumë pika kufitare tani ka radhë për të hyrë në Ukrainën e shkatërruar nga lufta.
Ruslan tha: “Ne nuk jemi ende të sigurt këtu. Ndonjëherë raketat ende fluturojnë në zonën tonë.
“Gjithnjë e më shumë nga miqtë dhe të njohurit tanë po shkojnë në front.
“Dhe nëse armiku mposht mbrojtjen tonë, gruaja dhe fëmijët e mi do të detyrohen të ikin dhe unë do të qëndroj përsëri. Është e frikshme të kalosh përsëri. Por ne donim të ishim bashkë.”
Në Sllovaki, Moldavi, Hungari dhe Poloni ka ukrainas që janë të dëshpëruar për t’u kthyer.
Në fshatin bujqësor polak të Medyka, ukrainasit kanë pritur me orë të tëra për t’u kthyer përtej kufirit.
Njëra prej tyre, e diplomuar në universitetin e Kievit, Anna Kobernyk, tha: “Ne po prisnim gjithë natën këtu dhe të gjithë jemi vërtet të lodhur”.
Ajo ka një diplomë master në Marrëdhënie Ndërkombëtare, dhe muajt e fundit lufta i ka dhënë asaj një mësim real për këtë temë.
Ajo shtoi: “Është mësimi im praktik. Është e trishtueshme, natyrisht, që në fakt shekulli 21 nuk është aq fantastik. Se OKB-ja dhe shumë e shumë të tjerë, të gjithë ata nuk mund të bëjnë asgjë.”
Ruslan tha se nëse situata mbetet relativisht e qetë në rajonin e tij, ai do të përpiqet të shohë ekipin e tij kombëtar të përballet me Skocinë javën e ardhshme në ndeshjen e Kupës së Botës, së bashku me Hordiy dhe familjen.
Ndërkohë Boris Johnson ka pranuar se despoti rus Vladimir Putin po bën përparim në rajonin e Donbasit në Ukrainën lindore.
Kryeministri tha: “Kam frikë se Putini, me kosto të madhe për veten dhe ushtrinë ruse, po vazhdon të përtypet në tokë në Donbas. Ai po vazhdon të bëjë gradualisht këtë, ngadalshëm, por kam frikë se përparim i dukshëm, dhe për këtë arsye është absolutisht jetike që ne të vazhdojmë të mbështesim ushtarakisht ukrainasit.” Ukraina ka nevojë për më shumë mbështetje ushtarake duke përfshirë sisteme raketash me shumë lëshime, shtoi ai.
